نویسنده

استادیار دانشگاه بین المللی امام خمینی

چکیده

بافت عاطفی زیرمجموعة نظریة بافت و به عنوان یکی از مؤلفه­های علم معنی­شناسی به حساب می­آید. فهم و درک این نوع بافت که در حقیقت شدت و ضعف کنش احساسی موجود در واژگان را مشخص می­کند در خوانش متون ادبی و بویژه شعر حائز اهمیت است. بویژه از زاویه دید نشانه ـ معناشناسی گفتمانی که رویکردی کامل­تر و پویاتر است و در این مرحله بحث گفتمان عاطفی مطرح می­شود. نگارنده در  پژوهش حاضر بر آن است تا با روش تحلیلی کارکرد بافت و بویژه گفتمان عاطفی را در درک متون ادبی معاصر بسنجد و با چنین هدفی به موردکاوی آثار عربی جبران خلیل جبران پرداخته است. در این راستا با طرح سؤال مبنی بر چگونگی کارکرد بافت عاطفی و فراتر از آن گفتمان عاطفی در خوانش متون ادبی عربی از سوی مخاطب فارسی زبان و چگونگی پیوند این مسأله با زیبایی­شناسی متون مذکور فرضیه­ای ارائه شده است به این شرح که با فهم و در نظر گرفتن بافت و گفتمان عاطفی، خواننده فارسی زبان می­تواند بافت فرهنگی و اجتماعی آن متون را به شکلی علمی دریابد و علاوه بر فهم دقیق­تر متون، درک زیبایی­شناختی  کامل­تری از اثر داشته باشد.از نتایج آن برمی­آید که خوانندة فارسی زبان با در نظر گرفتن بافت و گفتمان عاطفی، زنجیرة معنایی واژگان را کشف می­کند و درنتیجه فضای کاربردشناختی متون برای او آشکار می­گردد و از  درک صرفا ذوقی آن رها شده و به مرزهای مطالعة علمی آن متون نزدیک می­شود.

     

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Analysis of the Function of Emotional Texture and Discourse in Comprehending Literary Works: Works of Gibran Khalil Gibran

نویسنده [English]

  • Farshid Torkashvand

منابع و مآخذ
الف) منابع فارسی
1. آقاگل زاده، فردوس. (1385ش). تحلیل گفتمان انتقادی، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی
2. پالمر، فرانک. (1385ش). نگاهی تازه به معنی شناسی؛ ترجمة کورش صفوی، چاپ چهارم. تهران: نشر مرکز.
3. شعیری،  رضا. (1388ش). «از نشانه­شناسی ساختگرا تا نشانه ـ معناشناختی گفتمانی»؛ فصلنامة نقد ادبی، سال دوم، ش 8، صص33-52.
4. --------. (1385ش). تجزیه و تحلیل نشانه ـ معناشناختی گفتمان؛ تهران: انتشارات سمت.
5. صلح­جو، علی. (1385ش). گفتمان و ترجمه؛ تهران: نشر مرکز.
6. یول، جرج. (1385ش). کاربردشناسی زبان؛ ترجمة محمد عموزاده و منوچهر توانگر، تهران: انتشارات سمت.
7.  یارمحمدی، لطف الله. (1383ش). گفتمان­شناسی رایج و انتقادی؛ تهران: انتشارات هرمس.
ب)منابع عربی
1. آیت لوشان، علی. (2000م). السیاق و النص الشعری: من البنیة إلی القراءة؛ المغرب: الدار البیضاء و دار الثقافة.
3. بلانشیه، فیلیب. (2007). التداولیة: من أوستین إلی غوفمان؛ ترجمة صابر الحباشة، اللاذقیة: دار الحوار.
5. حسن مزبان، علی. (2004م). الوجیز فی علم الدلالة؛ لیبیا: دار شموع الثقافة.
6. خلیل جبران، جبران. (د.ت). المجموعة الکاملة للمؤلفات العربیة، بیروت: دار صادر.
10. الدایة، فایز. (1996م). علم الدلالة العربی: النظریة و التطبیق؛ دراسة تاریخیة، تأصیلیة، نقدیة؛ دمشق: دارالفکر.
11. عون، نسیم. (2005م). الألسنیة: محاضرات فی علم الدلالة؛ بیروت: دار الفارابی.
14. مختار عمر، احمد. (1998م). علم الدلالة؛ الطبعة الخامسة، القاهرة: عالم الکتب.
15. منقور، عبدالجلیل. (2001م). علم الدلالة: أصوله و مباحثه فی التراث العربی؛ دمشق: إتحاد الکتاب العرب.