نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 هیات علمی( مربی ) دانشگاه پیام نور

2 گروه زبان و ادبیات عربی. دانشیار دانشگاه کردستان

10.30479/lm.2024.19123.3578

چکیده

پدیدارشناسی جنبشی فکری ‌فلسفی‌ است که در آغاز سده بیستم میلادی توسط « ادموند هوسرل» با تأثیرپذیری از آرای « رنه دکارت»، «فریدریش هگل» و « ایمانوئل کانت» پایه-گذاری شد. این جنبش، ساختار آگاهی و شناخت انسان را هنگام مواجهه با هستی مطالعه می‌کند و از اساسی‌ترین اهداف آن، تحقق اصل «بازگشت به خودِ چیزها» است. هوسرل در راستای تحقق این اصل، مسئله «اپوخه» یا «تعلیق پیش‌فرض‌ها» را مطرح کرده‌است. امروزه به‌کارگیری رویکرد پدیدارشناسی گامی بسیار مهم در زمینه تحلیل متون ادبی به شمار می‌رود؛ زیرا این رویکرد با کاربست نقد مضمونی علاوه‌برآنکه نحوه آشکارگی پدیدارها را در ذهن تبیین می‌کند، به بررسی ارتباط اثر ادبی با فلسفه هستی‌شناختی می-پردازد و از این رهگذر درک جهان‌بینی و اندیشه‌های حاکم بر متن را برای مخاطب میسر می‌سازد؛ براین‌اساس هدف از انجام پژوهش حاضر آن است که با کاربست نظریه پدیدارشناسی «هوسرل» و با تکیه بر روش توصیفی‌‌تحلیلی، ضمن آنکه تفسیری هستی-شناختی از نمایشنامه شهرزاد، اثر توفیق‌الحکیم ارائه شود، میزان تأثیرپذیری، انطباق و هم-خوانی آرای این نویسنده نیز با افکار هوسرل بررسی گردد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد؛ توفیق‌الحکیم در این اثر از مبانی پدیدارشناسی تأثیرپذیری فراوان داشته‌است و افکار هستی‌شناسانه او با اندیشه‌های هوسرل، زمینه‌های اشتراک و تشابه دارد. برخی از مهمترین مشترکات فکری این نویسنده با مبانی مورد نظر هوسرل عبارتست از: اعتقاد به نگرش استعلایی و محوریت منِ اندیشمند، بازتعریف پدیده‌ها بر مبنای ادراک حسی، تعلیق پیش‌فرض‌ها در کنش شناختی، در هم‌آمیختگی ذهنیت و عینیت، بروز منِ کودکی و چند بعدی دانستن پدیده‌ها.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Phenomenological Analysis of the Play “Sharzad” by Tawfik al Hakim Emphasizing Husserlˈ Theory

نویسندگان [English]

  • shahla shakibaee far 1
  • mohsen pishvaii alavi 2

1 Faculty of pnu university

2 Faculty of kourdistan university

چکیده [English]

Penomenology is of the philosophical thinking approachs that was founded at beginhng of the 20 th century by Husserl with the influence of “ Descartes”, “ Hegel” and “ Kant”. This approach of human consciousness when facing the universe and one of its most basic goals is to realize the principle of “returning to things themselves”. In order toreakize this principie, Husserl raised the problem oe “Epoche”. Today, applying the phenomenology approach is considered a very important step in the field analysis and reading of literary texts because this approach by using thematic criticism , besides explaining the way phenomena manifest in the mind, examines the relationship between the literary work and the ontological philosophy makes it possible for the reader to understand the worldview and thoughts governing the text. Based on this, the purpose of the current reaserch is to use Husserl phenomenological theory and rely on the analytical descriptive method, while providing an ontological interpretation of the play Shahrzad by Hakim, to investigate the effectiveness and compatibility of this outhorˈs views with Husserl thoughts. The results of the research show that Hakimˈs success in this play has been greatly influenced by the theorical foundations and practical requirements governing the phenomenological approach, and his ontological thoughts have commonalities and similarities with Husserlˈs fundamentals are: belief in the transcendental attitude and the centrality of the thinking self, redefining phenomena based on sensory perception, suspending the assumption of assumptions in cognitive action, and intertwining of subject and object, Emergence childhood ego

کلیدواژه‌ها [English]

  • Phenomenology
  • Husserl Tawfik al Hakim
  • Drama
  • Shahrzad
منابع
الف) منابع عربی
- ابن‌عربی، محمدبن‌علی. (۱۳۷۰). فصوص‌الحکم؛ الطبعة الثانیة، تهران: الزهرا.
- الحکیم، توفیق. (۱۹۳۶). شهرزاد؛ الطبعة الأولی، القاهرة: مکتبة المصر.
- خوری، إنطوان. (۱۹۸۴). مدخل إلی الفلسفة الظاهراتیة؛ بیروت: دارالتنویر للطباعة والنشر.
- سافرة، ناجی‌جاسم. (۲۰۲۰). «القراءة الظاهراتیة للنص المسرحی»؛ حولیات آداب عین‌الشمس، المجلد ۴۸، صص۲۷۷-۲۸۹.
- عثمان، أحمد. (۱۹۹۳). المصادر الکلاسیکیة لمسرح توفیق‌الحکیم؛ قاهرة: الشرکة العالمیة للنشر.
- نجفی‌ایوکی، علی و سعیده حسن‌شاهی. (۱۳۹۷). «شخصیت و شگردهای شخصیت‌‌پردازی در نمایشنامۀ «شهرزاد» توفیق-الحکیم»؛ لسان مبین، شمارۀ ۳۲، صص ۱۲۱-۱۴۲.
- هوسرل، ادموند. (۲۰۰۷). فکرة الفینومینولوجیا؛ فتحی‌إنقزو، بیروت: المنظمة العربیة.
ب) منابع فارسی
- بابک‌معین، مرتضی. (۱۳۹۰). «بررسی تطبیقی اندیشههای بنیادین پدیدارشناسی (با رویکرد   هوسرلی) مضامین چند در شعر سپهری»؛ مطالعات تطبیقی هنر، شمارۀ۱، صص ۱۷-۲۸.
- پالاسما، یوهانی. (۱۳۹۲). دست متفکر: حکمت وجود متجسد در معماری؛ ترجمۀ علی اکبری، تهران: پرهام­نقش.
- جمادی، سیاوش. ( ۱۳۸۹). زمینه و زمانه پدیدارشناسی؛ تهران: ققنوس.
- رشیدیان، عبدالکریم. (۱۳۹۱). هوسرل در متن آثارش؛ تهران: نشر نی.
- ریخته‌گران، محمدرضا. (۱۳۸۰). «پدیدارشناسی چیست»؛ مجلۀ فلسفه، شمارۀ۲، صص ۱۹۳- ۲۰۰.
- ساکالوفسکی، رابرت. (۱۳۸۴). درآمدی بر پدیدارشناسی؛ ترجمۀ محمدرضا قربانی، تهران: گام نو.
- سام‌خانیانی، علی‌اکبر و زهرا موسوی‌نیا. (۱۳۹۳). «نقد رویکرد پدیدارشناسی هوسرلی در قصه‌های مجید»؛ مطالعات ادبیات کودک، شمارۀ۲، صص ۵۴-۷۵.
- مداین، محمدامین. (۱۳۸۷). اگوی تجربی و اگوی استعلایی نزد هوسرل در بستر روش پدیدارشناسی او، پایان‌نامۀ کارشناسی‌ارشد رشتۀ فلسفه، دانشگاه تبریز.
- مک­اندرو، فرانسیس­تی. (۱۳۹۳). روان­شناسی محیطی؛ ترجمۀ غلام­رضا محمودی، تهران: وانیا.
- هوسرل، ادموند. (۱۳۸۶). تأملات دکارتی: مقدمه­ای بر پدیدارشناسی؛ ترجمۀ عبدالکریم رشیدیان، تهران: نشر نی.
منابع لاتین
- Husserl, E .(1950). Idees directrices Pour uhe Phenomenology; Paris: Gallimmard.
- Husserl, E. (1953). Meditation Cartesienne,Trad. Peifferet Levinas; Paris: Libraivie Philosophiquey.
- Paterson, M. (2007). The Senes of Touch. Haptics,Affects, and Technologies; New York: Oxford.
- Van Manen, M. (1997). Reaserching Lived Experience Human Science for an Anaction Sensitive Pedagogy; London: The Althouse Press.