فرآیند تعامل میان نحو و واژگان در قالب استعداد زبان موضوعی است که هنوز در زبانشناسی نظریه ای علی الخصوص ساختاری، دشوار و بحث انگیز می نماید. مناظراتی که در این زمینه صورت می گیرد، نظریات مخالف ساختار گرایان در زمینه ی ارتباط ما بین نحو و معناشناسی را در کنار هم قرار می دهد. تلاش های مستمر، جهت افزایش تفاهم این ارتباط ، کمک میکند تا شناخت بیشتری نسبت به معماهای پیچیده ای که شامل عملکرد زبا نشناسی اسامی، افعال، گزاره ها ((propositions و شناسه های آنها (argument) می شوند، به دست آوریم.
پژوهش حاضر به منظور بررسی مقابله¬ای این دو نظریه¬ی ساخت¬گرایانه در مقابل داده¬های حاصله از گزارش های کلامی دانشجویان زبان عربی و انگلیسی طرح¬ریزی شده، تا به ارزیابی ادعاهای ارائه شده توسط این نظریه¬ها در زمینه¬ی ماهیت تلفیق و یا تفکیک نحو و واژگان بپردازد. مسأله ی مورد نظر این است که آیا ساخت جمله با تأکید بر تفکیک دانش واژگان و نحو انجام می¬پذیرد و یا با تلفیق این دو؟ بدین منظور، 18 نفر از دانشجویان سال آخر رشته¬های زبان عربی و انگلیسی دانشکده¬ ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه بین المللی امام خمینی، در تحقیق شرکت داده شدند. داده¬های تحلیل شده نوعی هماهنگی با دعاوی موجود در زمینه ی تلفیق به نمایش گذاشتند. این مطلب دال بر این است که واژگان جزء فعال نحو زبان می¬باشند. موضوعی که محور پژوهش این مقاله قرار می گیرد.
ابتدای صفحه
