احمد فؤاد نجم، شاعر معاصر مصری یکی از چهرههای برجستۀ شعر پایداری است که همواره در شعرش، دردهای جامعۀ عربی ویژه دردهای مردم مصر را بازگو کرده است. این شاعر مبارز و انقلابی به سبب اشعار انتقادیاش، بارها به زندان افتاد؛ اما هرگز از عقاید انقلابی و ادب پایداری دست نکشید. در این پژوهش، تلاش شده است تا جلوههای ادب پایداری در شعر وی از نظر شکلی و محتوایی بررسی شود. یافته اساسی این جستار نیز در این است که ملّیگرایی، فراخوانی مخاطبان به مبارزه علیه استبداد و استعمار، دعوت مردم به تأثیرپذیری از انقلاب اسلامی ایرانوستایش امام خمینی (ره) و... از مضمونهای برجستۀ شعری اوست که در ساختارهایی همچون رمزگرایی، زبان عامیانه، بیان حماسی و خطابی، اسلوب طنز و تهکّم آمدهاند. البته، کاربرد زبان عامیانه، مشخّصۀ بارز سبک شعری اوست؛ و این، همان چیزی است که وی را از برخی معاصرانش متمایز میسازد.
)